Icim sikiliyor bu sabah. Cok hem de. Tersimden mi kalktim, nedir bilmiyorum. Ama icim sikiliyor. Sacma sapan isler yapmak zorunda birakildigim sürece sacma sapan olmayanlari da yapmamaya basladim. Tembellesiyorum…
Sabah kalkar kalkmaz balsadim aptal bir makale okumaya. Cok gecmeden de zaten sövmeye basladim ve öylece biraktim. Haftaya Cumartesi sunum var. Üstelik yarim saatlik bir sunum.Konumu ne peki? “Dikkat”. Aman da aman, sevsinler. Üstelik su da var, bunu normalde iki kisi yapmamiz gerekiyordu. Diger arkadas sagolsun gelmeyecekmis bu hafta. Yani yalnizim. Mail attim cok cok sayin hocama, bakalim ne diyecek. Gerci diyecegini biliyorum. Diyecek ki, sktir git, calis, köpek, isin ne? Isim bu degil, bunu biliyorum. Bilmiyorum, eminim lan hatta!!!
Zaten ben ansil bilgisayar bilimleri okuyorum anlamis degilim. Bilgisayar bilimlerinin yarisi kadar da sacma sapan ders aliyorum. Bilgisayar bilimlerinde aldigim birbiriyle alakasi olmayanlari da sayarsak, ögrenimimin yaklasik olarak 2⁄3’ü isime yaramayacak seylerle dolu. Ama iste master yapiyoruz, usta olacagiz. Neyin ustasi olacaksak…
Düsünmeye basladikca sinirlerim zipliyor. En iyisi düsünmeyeyim…
Ömrümü yedin lan Karlsruhe! Ne fotograf kaldi, ne müzik, ne spor. Hicbiri icimden gelmiyor artik. Ömrümü yedin!