Bir şeyler söylemek istediğimde ya da ihtiyaç duyduğumda birilerinin gözleri içine bakıp konuşmak istiyorum, ekrana bakıp yazmak yerine.

Artık yoruldum. Evet, yoruldum. Kararlar vermekten, onları verirken tek başıma olmaktan, yanlış şeyler yapmaktan, yanlışlarımdan sonra kendi kendimi teselli etmekten ve nicelerinden yoruldum. Eski basit ve mutlu hayatımı özlüyorum. Bilgili olmak güzel tabi, ama mutlu olmanın yerini tutmuyor.

Bu kadar…

Biterken “Feridun Düzağaç - Buralardan Gitme” çalıyordu…