Kaç yasında olduğum çok da önemli değil aslında. Yaşadığım hayat, 76 yaşındaki bir emekli memur hayatı.

Şu an Bodrum’dayım ama yanımda kendi yaşımda kimse olmadığından evde geçiriyorum hayatımı. Bu akşam babamla merkezde yürüdük ve tabii ki Ayvalık’ta yazlık sahibi bir emekli edasıyla yapılan bir akşam yürüyüşünden öteye geçmedi. Zaten dönüşte kalabalık olmasın diye barlar sokağı yerine arka paralelinden döndük eve. Ben tek başıma bir şey yapamayacağım için de saat 23:30 sularında eve gelip ajansı dinledikten sonra 00:00 gibi yatıyorum şimdi.

Oysa ben de isterdim herkes gibi arkadaşlarımla geleyim, eğleneyim. Akşam çıkalım takılalım, sabah dönelim eve, öğleden sonra deniz, aksam yine eğlence. Bunu yapmak isterdim ve bunca yıldır Bodrum’a gelir giderim, akşam dışarı çıkmışlığım çok azdır.

Ve bir gün inanıyorum, kız arkadaşımla tatile çıkma fırsatım olacak(dolayısıyla bir gün kız arkadasım olacağına da inanıyorum).

Ha, gerçi yaş oldu 26 ve hayatta envayi çeşit şey için geç kalmış hissediyorum kendimi. Bu son iki mevzu da bu listede yer alıyor.

Neyse ben yatayım, sabah yürüyüşe çıkarım sıcak basmadan, dönüşte de gazete alıp ajansı öğrenirim yarın.

Hamiş: Birileri şu duruma acıyıp Bodrum’a gelsin ne olur…