“Independent of the chart type, the time axis can be controlled under the graph and with a ‘Play’ button the timely changes can be observed.”
kafasını kaldırdı kadın kitaptan. çalan zil, misafirlerinin geldiğini müjdeliyordu. tam zamanında gelmişlerdi, ders çalışmaktan sıkılmıştı artık. ayrıca keyfini kaçıran konu, yazdığı tezin artık iyice uzamış olmasıydı ve artık yavaş yavaş tezini veremeyeceğini düşünmeye başlamıştı.
hayatının o döneminde hiçbir şeyden keyif almıyordu kadın. sadece arkadaşlarını ve onlarla geçirdiği zamanı seviyordu. şimdiki deo zamnlardan biri olacaktı. çünkü arkadaşlar iyidirdi.
misafirleri içeri aldı ve hep birlikte oturdular. duvarına yeni astığı fotoğraf, kaybettiği babasından kalan çok az anıdan biriydi. oysa babası çer çöp denilebilecek şeyler biriktirirdi gençliğinde ama ev değiştirirken yer sıkıntısı yaşamış ve bir çok şeyi eski evinden çıkarken yanına alamamıştı. ona kalan babasının eski yaşadığı şehre ait siyah beyaz bir fotoğraftı. fotoğrafı babası çekmişti.
arkadaşlarından biri fotoğrafı farketti ve “yeni mi?” deyiverdi. kadın gülümsedi ve olumlu manada başını salladı. onu eski eşyaların arasında bulduğunu anlattı. bugüne dek neden dikkatini çekmediğini çok merak ediyordu. babasından kalan eski eşyalara bakmayı halen kaldıramadığından olsa gerek, o fotoğrafı hiç farketmemişti. onun kalan tek anı olduğunu bilmediğini söylemesine ise hiç gerek yoktu, bunu o odadaki herkes biliyordu zaten.
laf lafı açtı, rastgele modundaki müzik listesinde o şarkı çalmaya başladı… babasının en sevdiği şarkılardan biriydi ve kadın o şarkıyı ne zaman duysa, her şeyden daha çok hüzünlenirdi. o gün de diğer günlerden farklı değildi. odadaki herkes bunu da biliyordu. bu şarkı bir nevi bir meditasyondu kadın için, babasıyla buluşması demekti. ve odadaki herkes bunu da biliyordu. bundandır, şarkı başladıktan sonra, derin bir sessizlik oldu.
şarkı bitti, ve sohbet kaldığı yerden devam etmeye başladı. tıpkı öncekiler gibi… kadın fotoğrafa baktı, derin bir nefer aldı ve devam eden sohbete dahil oldu. başka ne yapabilirdi ki?
ama arkadaşlar iyiydi…
[#blogfirtinasi 2. gün]