her seçim bir vazgeçiştir… bundandır, hiçbir insanın olmayışı, bir seçimin ardından diğer seçenekte kalmayan.

ben de o kümeye dahilim elbet, üstelik bir ya da iki soruyla değil. o yüzden aklım hep o “diğer şey”e kayar, mutsuz anlarıma çözüm oradaydım gibi sanki.

en son örneği ise aslında bir süredir depreşen akademiye dönüş isteği. bunun tetikleyicisi ise yayımlanan master tezim oldu. insan öyle bir hazzı ve tatmini az şeyden alır, geride kalan yıllarda gördüğüm kadarıyla.

olup olmayacak olması bir yana, içimdeki istek bir süredir büyüyor. sonunda ne olacağını bekleyip göreceğiz…